第132頁(第4/4 頁)
瑾停下動作,起身離開,同時掩上了門。不知道是不是錯覺,他似乎聽見了容璟的嘆氣聲,很疲憊很疲憊,有種目標丟失的茫然無力,以及……獨身一人的寂寞。
過了一會兒,容璟才慢吞吞的出來,神情慵懶,根本看不見之前的煩躁。就像是……之前的煩躁不過是錯覺。
將那一小碗粥喝了,容璟才開始吃飯。菜只有四份,三菜一湯,不過做的很精緻,味道也不錯。有些不大令人滿意的是分量了,幾筷子就見了底,但對容璟來說,剛剛好,太多了他也只能倒掉。與其浪費,不如少做點。
</br>
<style type="text/css">
banners6 { width: 300px; height: 250px; }
dia (-width:350px) { banners6 { width: 336px; height: 280px; } }
dia (-width:500px) { banners6 { width: 468px; height: 60px; } }
dia (-width:800px) { banners6 { width: 728px; height: 90px; } }
dia (-width:1280px) { banners6 { width: 970px; height: 250px; } }
</style>
<s class="adsbygoogle banners6" style="display:le-block;" data-full-width-responsive="true" data-ad-client="ca-pub-4468775695592057" data-ad-slot="8853713424"></s>
</br>
</br>
本章未完,點選下一頁繼續。