第7頁(第4/4 頁)
經有過流落街頭的時間,那時,他衣衫襤褸,滿臉髒汙,
隨處撿來可吃的東西便塞進嘴裡,只圖果腹,比之不知道狼狽了多少倍。蹲下身子,他和顏悅色地
笑了笑,就著衣袖擦了擦他那唇角的涎水,颳了刮他的小鼻頭:&ldo;哈,小傢伙,沒想到你居然還記
得我!&rdo;
見青玄笑了,那痴兒也跟著笑得更歡了,眼兒彎彎的,如同豆角梢一般,伸手學著青玄刮他鼻
子的動作,也要來刮青玄的鼻頭。這痴兒雖傻,可是模樣卻長得甚好,若是個正常的孩子,也不知
</br>
<style type="text/css">
banners6 { width: 300px; height: 250px; }
dia (-width:350px) { banners6 { width: 336px; height: 280px; } }
dia (-width:500px) { banners6 { width: 468px; height: 60px; } }
dia (-width:800px) { banners6 { width: 728px; height: 90px; } }
dia (-width:1280px) { banners6 { width: 970px; height: 250px; } }
</style>
<s class="adsbygoogle banners6" style="display:le-block;" data-full-width-responsive="true" data-ad-client="ca-pub-4468775695592057" data-ad-slot="8853713424"></s>
</br>
</br>
本章未完,點選下一頁繼續。